صبـــــــح با


صدا ــے پای عابــــــران


شــــروع شــــود


یــــــا


ناله ے کاغذهاے


روے تختـــ...

حـــــالا که دستهاے تو را نـــــدارم

چہ فرقـــــی دارد


قــــــطره های اشـــــک م را


دستــــــمال جا مانــــده ات پاکـــــ کند


یـــــا


آســـتین پیراهنم...

راستی ...


این حوالــے


کســــــی


تو را گـــــــم کرده...

کســــی که


آستین پیراهنـــــش


نم کشیده است...